روزی سعدی از محلی عبور می کرد فرد شروری به ایشان جسارت نمود سعدی دو درهم به او بخشید حضار اعتراض کردند که در قبال توهین جایزه به او می دهی ؟ سعدی گفت : بگذار از ما نخورده باشد...چند روز گذشت یکی ازسرهنگان لشکر از همان محل عبور می کرد. شرور پیش خود گفت : سعدی که فردی تهیدست بود دو درهم به من داد این سرهنگ است قطعا" جایزه بهتری خواهم گرفت . پیش رفت وهمین جسازت وتوهین را به سرهنگ نمود سرهگ دستور داد صد تازیانه بر وی نواخته و او را راهی دارالمجانین کنند.
با تشکر از سید حسن علوی
از دوستان بازدید کننده تقاضا دارم چنانچه داستانهای زیبایی دارند در قسمت نظرات برای ما ارسال کنند تا به نام خودشون در این وبلاگ ثبت بشه
آن بالا
که بودم، فقط سه پیشنهاد بود. اول گفتند زنی از اهالی جورجیا همسرم باشد.
خوشگل و پولدار. قرار بود خانه ای در سواحل فلوریدا داشته باشیم. با یک
کوروت کروکی جگری. تنها اشکال اش این بود که زنم در چهل و سه سالگی سرطان
سینه میگرفت. قبول نکردم. راست اش تحمل اش را نداشتم. بعد موقعیت دیگری
پیشنهاد کردند : پاریس خودم هنرپیشه می شدم و زنم مدل لباس. قرار بود دو
دختر دو قلو داشته باشیم. اما وقتی گفتند یکی از آنها نه سالگی در تصادفی
کشته میشود. گفتم حرف اش را هم نزنید. بعد قرار شد کلودیا زنم باشد. با دو
پسر. قرار شد توی محله های پایین شهر ناپل زندگی کنیم. توی دخمه ای عینهو
قبر. اما کسی تصادف نکند. کسی سرطان نگیرد. قبول کردم. حالا کلودیا- همین
که کنارم ایستاده است - مدام می گوید خانه نور کافی ندارد، بچه ها کفش و
لباس ندارند، یخچال خالی است. اما من اهمیتی نمیدهم. می دانم اوضاع می
توانست بدتر از این هم باشد. با سرطان و تصادف. کلودیا اما این چیزها را
نمی داند. بچه ها هم نمیدانند.
همانطوری که مادر حدس زد شد
پدر آمد به شهر و نابلد شد
به شهر آمد، بساط واکس واکرد
نشست آنجا که معبر بود، سد شد
پدر را شهرداری آمد و بُرد
بساطش ماند بی صاحب، لگد شد
پدر از معضلات اجتماعی است
که تبدیل ِ به شعری مستند شد
و بعد آمد کوپن بفروشد اما
شبی آمد به خانه، گفت:«بد شد
دوباره ریختند و جمع کردند
خطر از بیخ گوشم باز رد شد»
پدر جان کَند و هی از خستگی مُرد
نفس در سینه اش حبس ابد شد
به مادر گفت:«من که رفتم اما
همانطوری که گفتی می شود، شد»
به یاد روی ماهش بودم امشب
نشستم، گریه کردم، جزر و مد شد
مریم آریان